ΕΦΥΓΕ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ- ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΣΤΥΛΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Εκοιμήθη το Σάββατο 15 Μαΐου 2021 ο π. Ανανίας Κουστένης. Ο μακαριστός π. Ανανίας από τις αρχές Απριλίου νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Αττικόν όπου έδινε μάχη με τον κορωνοϊό.
Ο Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης είναι μια πνευματική μορφή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας.
Γεννήθηκε το έτος 1945 στην Δημητσάνα Αρκαδίας και ακολούθησε τον δρόμο του μοναχισμού, για να δοθεί στον Θεό και τον άνθρωπο.
Έλαβε ανθρωπιστική παιδεία με σπουδές στην Θεολογία και την Βυζαντινή Φιλοσοφία του Πανεπιστημίου Αθηνών, αξιοποιώντας τις γνώσεις του στην υπηρεσία των ανθρώπων.
Έχει μεταφράσει τον Ρωμανό τον Μελωδό και η πνευματική του δραστηριότητα είναι ανεξάντλητη.
Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗΣ
ΤΑ ΤΡΙΑ ΕΙΔΗ ΝΗΣΤΕΙΑΣ
Τα τρία είδη νηστείας
Κυριακή της Τυρινής. Η εκκλησία την έχει αφιερώσει στην εξορία των πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο. Είναι λοιπόν ημέρα πόνου και ημέρα αναμνήσεως κακής. Οι πρωτόπλαστοι τρώγοντας από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού, τα έχασαν όλα. Όχι μόνο Θεοί δεν έγιναν, που τους υπέδειξε ο διάβολος, αλλά άδειασαν. Έγιναν μια πληγή. Και ο Κύριος τους έβγαλε από τον Παράδεισο, και έφερε και τον θάνατο, που ήταν τώρα ευλογία, για να μη γίνει το κακό αθάνατο. Είναι λοιπόν η πρώτη μέρα του κόσμου μετά την πτώση, η Κυριακή της Τυρινής. Ενώ η προηγούμενη η Κυριακή των Απόκρεω, ήταν η τελευταία ημέρα του κόσμου. Και εδώ μας μιλάει το Ευαγγέλιο, που είναι από την «Επί του Όρους Ομιλία» του Χριστού, μας μιλάει για τα τρία είδη νηστείας. Εμείς πιστεύουμε ότι νηστεία είναι μόνο το φαγητό. Είναι και αυτό, διότι η νηστεία είναι η πρώτη εντολή. Την έδωσε ο Θεός στους πρωτοπλάστους, για να διαλέξουν οι άνθρωποι το φαγητό ή Αυτόν; Που είναι το αθάνατο φαγητό. Και οι άνθρωποι διάλεξαν το πρόσκαιρο φαγητό κατά μια εκδοχή. Υπάρχουν και άλλες εκδοχές. Η άλλη εκδοχή, η σπουδαιότερη, είναι ότι οι άνθρωποι θέλησαν να μπουν στο χώρο της Θεότητος. Και θέλησαν -δημιουργήματα αυτοί - να καταλάβουν τον Δημιουργό. Πράγμα αδύνατον. Για αυτό ήρθε ο Δημιουργός μετά και ενσαρκώθηκε για να καταλάβουν τουλάχιστον την Αγάπη Του, τις Θείες Του ενέργειες και τη μεγάλη Του προσφορά: τη Σταύρωση και την Ανάσταση, την ίδρυση της Αγίας Εκκλησίας, και το Σώμα και Αίμα, το οποίο μας δίνει για να Θεοποιηθούμε κατά χάριν. Να δούμε τώρα ποιες είναι οι τρεις νηστείες που προτείνει ο Ευαγγελικός λόγος:
Η πρώτη νηστεία είναι η νηστεία της κακίας, και όπως μας λέει το Ευαγγέλιο προβάλει τη συγγνώμη. «Εάν συγχωρήσετε τους ανθρώπους, θα σας συγχωρήσει και εσάς ο Θεός. Και εάν δεν συγχωρήσετε τους ανθρώπους, δεν θα σας συγχωρήσει και εσάς ο Θεός». Εδώ ακριβώς νηστεύουμε την κακία, την παλιανθρωπιά, την εχθρότητα. Βέβαια το Ευαγγέλιο μας βάζει δύσκολα. Είναι γεγονός. Αλλά έλα που ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για τα δύσκολα και οι ευκολίες μας χαλάνε. Το βλέπουμε άλλωστε σήμερα. Άνθρωπος ο οποίος συγχωρεί είναι του Θεού. Ό,τι και αν του έχουν κάνει, όταν συγχωρήσει, είναι με τον Χριστό. Και ο Χριστός μετά τι κάνει; Του συγχωρεί τα δικά του αμαρτήματα. Να ένας εύκολος τρόπος να πάμε στον Παράδεισο. Δεν είναι καθόλου εύκολος, αλλά είναι και εύκολος, άμα θέλουμε.
Δεύτερη νηστεία είναι η ανθρωπαρέσκεια. Οι άνθρωποι θέλουμε να αρέσουμε. Φοβούμαστε το όποιο κόστος. Για αυτό θέλουμε να αρέσουμε, ακόμα και στους βλάκες και στους οποιουσδήποτε. Και αυτό είναι κακό. Η φιλοδοξία είναι καλό καταρχάς, γιατί έφτιαξε τον άνθρωπο ο Θεός για τη δόξα Του. Να πάει στον ουράνιο Παράδεισο. Να ενδυθεί τη Θεία δόξα. Αλλά χάνοντας τον επίγειο Παράδεισο και γινόμενος έκπτωτος ο άνθρωπος, πήρε στραβό δρόμο. Και ζητάει τη δόξα εκεί που δεν υπάρχει. Και για αυτό μας προτείνει ο Χριστός να νηστεύουμε τη φιλοδοξία, να νηστεύουμε την ανθρωπαρέσκεια. Γιατί πολλοί, θέλοντας να είναι αρεστοί στους ανθρώπους, παραβαίνουν και τις εντολές του Θεού και τη συνείδηση τους, και στραπατσάρουν και την ύπαρξη τους.
Τρίτη νηστεία είναι των υλικών αγαθών. Χάνοντας τον Θεό ο άνθρωπος, αγκάλιασε τα υλικά αγαθά, αγκάλιασε τα ορατά, αφού έχασε τον Αόρατο. Και προσπάθησε και προσπαθεί από κει να βγάλει ότι ωραίο και καλό και υψηλό, για το οποίο τον έφτιαξε ο Θεός, και ανήκει στον Θεό και παίρνεται από τον Θεό για αυτό και η ειδωλολατρία είναι η μέγιστη πλάνη του ανθρώπου. Η ύλη είναι Θείο δώρο. Είναι σκαλοπάτι. Να τη χρησιμοποιούμε, να τη δώσουμε και στους άλλους, και να την έχουμε ως σκαλοπάτι για να ανεβούμε να φτάσουμε στον Πλάστη. Γιατί όλοι οι επίγειοι θησαυροί μπροστά στη ψυχή μας, και μπροστά στον Αθάνατο Πλάστη, είναι ένα μηδενικό. Για αυτό και λέει και το Ευαγγέλιο: «Όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί είναι και η καρδιά σας». Τώρα την Αγία Σαρακοστή, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε αυτές τις τρεις νηστείες και να έρθουμε πιο κοντά στον θησαυρό μας, στην αγάπη μας, που είναι ο Ιησούς Χριστός. Και τότε θα είναι καλύτερα.
ΠΗΓΗ.Π. Ανανίας Κουστένης Αρχιμανδρίτης απο το βιβλίο του Το Κύρυγμα της Κυριακής. Λευκωσία 2009.
Ο π. Ανανίας Κουστένης αναφέρεται στο «Ποθούμενο»
Προσέξτε εδώ τα λόγια του π. Ανανία Κουστένη (απόσπασμα από την ομιλία του στην ακολουθία της Γ´ Στάσης των Χαιρετισμών την 25ην Μαρτίου 2011, στον Ιερό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς).
«Η Ελληνική Επανάσταση (του 1821) δεν τελείωσε... απομένει η ελευθερία της πρωτεύουσάς μας (...) Θα μεγαλώσει το Γένος και έθνος των Ελλήνων και θα μεγαλουργήσει για μία φορά ακόμη». Ο π. Ανανίας Κουστένης αναφέρει αυτό που σε μια συνέντευξή της το 2004 η κα Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ είχε πει: «...οι Έλληνες είναι ο μόνος λαός που δεν ελευθέρωσε την κοιτίδα του Γένους, δηλαδή την Κωνσταντινούπολη.
Και γι´ αυτό νόμισαν ότι κάνοντας την Αθήνα πρωτεύουσα θα έπρεπε να βάλουν τη μεγάλη αίγλη του Περικλή και να θεωρηθούν οι Ρωμιοί ως απόγονοι κατ´ ευθείαν του Περικλή και να ξεχαστεί το επίτευγμα της Ρωμιοσύνης, γιατί αυτό είναι το Βυζάντιο, που ήταν για 1.000 χρόνια αυτοκρατορία παγκόσμια. Όλο αυτό το σύμπλεγμα απέναντι στο Βυζάντιο οφείλεται στο ότι έφυγαν μακριά και δεν κατάφεραν να σταθούν στην Πόλη, που ήταν η κοιτίδα του Γένους. Είναι ο μόνος βαλκάνιος λαός που δεν ελευθέρωσε την κοιτίδα του Γένους, την Κωνσταντινούπολη. Και έτσι κάνοντας την Αθήνα, που ήταν το 1830 ένα λασποχώρι, πρωτεύουσα και θεωρώντας ότι πρέπει να σταθούμε στη δόξα του Περικλή και «πηδώντας» πάνω από 1.000 χρόνια βυζαντινής αυτοκρατορίας και μεγαλείου και αίγλης, φτάσαμε στα συμπλεγματικά πράγματα τα οποία φαίνονται άλλωστε και από το είδος της παιδείας που έχουν οι Έλληνες».
Ἡ γυναίκα μέσα στήν Ἐκκλησία
Η γυναίκα μέσα στην Εκκλησία έχει μεγάλη και επίσημη θέση, πρώτα και κύρια με την Παναγιά, στη συνέχεια με τις μυροφόρες και στη συνέχεια με όλες εκείνες τις γυναίκες που αγάπησαν τον Χριστό, που έδωκαν τα πάντα και εκείνος τους αντιδώρισε τα μεγαλύτερα δώρα, την αγάπη ,την υπομονή, την στοργή, την θυσία, την καλοσύνη. Σήμερα με τους σοσιαλισμούς μας ...κατεβάσαμε την γυναίκα, την βγάλαμε στην παραγωγή και την βγάλαμε από τον θρόνο της, που είναι η οικογένεια, που είναι το βασίλειό της στο σπίτι, που είναι η ανατροφή παιδιών. Την δυσκολέψαμε πολύ, αφενός και αφετέρου την φορτώσαμε δύο φορτία, ένα του σπιτιού που ποτέ δεν το αποβάλει και ένα του κοινωνικού στίβου.
Και αυτό την φορτώνει και πώς να αντέξει. Ώ, γυναίκες Ορθόδοξες και γυναίκες όλου του κόσμου, ελάτε πάλι στον Χριστό μας, αγαπήστε Τον, εσείς που ξέρετε να αγαπάτε και να τα δίνετε όλα. Και τότε να είστε σίγουρες ότι από Εκείνον θα πάρετε όλα τα δώρα Του, θα λάμψει το πρόσωπό σας, θα λάβει νόημα η ζωή σας και θα έχετε δικαίωση, την δικαίωση του Αναστάντος και θα σας βλέπουν οι άνδρες και θα σας σέβονται , θα σας υπολήπτονται, θα τους εμπνέετε, έστω και εάν θέλουν να κάνουν τα αφεντικά και τους παλληκαράδες. Ας μην ξεχνάμε οι άνδρες ότι αφέντης όλων μας είναι ο Χριστός, ο Κύριος, ο Αναστάς έκ των νεκρών, ο ελεήμων, ο πανευεργέτης.
π. Ανανίας Κουστένης